Przechadzka po bretońskim Vannes śladami świętego Wincentego Ferreriusza

19/02/202219/02/2022 Francja Plus Aucun commentaire

Wincenty Ferreriusz, hiszpański dominikanin, otrzymał od księcia Bretanii – wówczas księstwa niezależnego od Królestwa Francji – misję sprowadzenia mieszkańców Vannes na drogę cnoty. Ślady jego obecności można do dziś znaleźć w tym mieście, stolicy departamentu Morbihan.

W 1418 roku Jan V, książę Bretanii, sprowadził z Hiszpanii kaznodzieję, który miał nawrócić mieszkańców Vannes. Był to pochodzący z Walencji dominikanin Wincenty Ferreriusz. Jan V uznał, że jego poddani, mieszkańcy Vannes, prowadzą rozwiązłe życie i chciał za pomocą misji sprowadzić ich na właściwą drogę. Nie przebierając w środkach postanowił użyć grubej broni sprowadzając z Hiszpanii kaznodzieję, którego sława rozeszła się aż poza Pireneje – Wincentego Ferreriusza.

Fakt, że to postać nietuzinkowa. Urodzony ok. 1350 r., ten syn notariusza w 1367 roku wstąpił do klasztoru Zakonu Kaznodziejskiego w Walencji, gdzie rok późnie złożył śluby zakonne. Po ukończeniu studiów filozoficznych, teologicznych i logiki rozpoczął pracę jako wykładowca i podjął się głoszenia Ewangelii. Przebywał w Barcelonie, a od 1394 do 1399 roku był spowiednikiem antypapieża Benedykta XIII. Po ciężkiej chorobie, na którą zapadł w 1398 roku, został wędrownym kaznodzieją. Realizował swoje powołanie przemierzając m.in. tereny obecnej Hiszpanii, Włoch, Francji, Anglii, Irlandii i Szkocji. Występował przeciwko katarom i waldensom, głosił także nadejście Antychrysta, czym zyskał sobie przydomek „anioła Apokalipsy”. Zabiegał o położenie kresu wielkiej schizmie zachodniej. W 1455 r. został kanonizowany.

Francja nie została pominięta w jego misjach, z powodzeniem podróżował po całym Południu często gromadząc niego tłumy i wywierając wielkie wrażenie na słuchaczach. Na przykład miasto Puy-Saint-Vincent w Vallouise (departament Hautes-Alpes), które wcześniej nazywało się Puy-Saint-Romain, przyjęło jego imię po wizycie w Alpach. W 1417 r. przebywał w Burgundii, zanim w następnym roku został wezwany do Bretanii przez księcia Bretanii Jeana V. Przeszedł przez Owernię, Nevers, Tours, Angers, Nantes, aż dotarł do Vannes, siedziby książęcego dworu. Następnie udał się na północ przez Bretanię do Caen, aby spotkać się z królem Anglii Henrykiem V i wezwać go do zakończenia wojny stuletniej. Jego sukces przetrwał zaledwie kilka tygodni.

Po powrocie do Vannes podróżował jeszcze przez jakiś czas po regionie, po czym wrócił do macierzystego portu wyczerpany i chory. Zmarł tam 5 kwietnia 1419 roku.

5 kwietnia 1419 roku św. WIncenty Ferreriusz zmarł w domu, który dziś nosi numer 17 na placu Walencji. Na południowej fasadzie katedry świętego Piotra, wśród pięciu kaplic, znajduje się kaplica poświęcona świętemu Wincentemu Ferreriuszowi, która od 1456 roku zawiera jego relikwie.

Pamięć o nim wciąż jest żywa w Vannes. Z okazji 600-lecia misji św. Wincentego Ferriera w Bretanii, biskup diecezjalny, bp. Raymond Centène, postanowił zorganizować jubileusz między 4 marca 2018 r. a 5 kwietnia 2019 r., czyli w rocznicę śmierci dominikańskiego kaznodziei. Brama Świętego Wincentego, plac Walencji i kaplica ku jego czci w katedrze świętego Piotra do dziś świadczą o tym, jak silny ślad odcisnął na mieście.

Miasto, chronione przez swoje wały, zachowało kilka pięknych przykładów domów z muru pruskiego.

Z placu Gambetta, który wychodzi na marinę utworzoną w 1976 roku, można pójść długą promenadą Rabine, drogą z groblą, która od 1879 roku łączy stały ląd ze starą wyspą, lub wejść do miasta przez bramę Świętego Wincentego, pochodzącą z początku XVII wieku. W tej ostatniej znajduje się nisza, w której umieszczona jest figura patrona Vannes. Choć jest to kopia tej zniszczonej podczas rewolucji francuskiej, wciąż wiąże się z nią legenda, według której, gdy ręka mnicha opadnie, miasto zostanie pochłonięte przez morskie fale.